Binbir Umut Sokağı Ve Sen Dağlar mı ne 

Omuzlarımda hoşça kal sedası Bir yük, 


Yüreğimdeki güç /emanet/ gülüşlerim 

Amentüsü çalınmış sevdanın Gömülmemiş ölüye 

mirasıdır… Nefes alış verişlerce acıyan

. Perdeleri sıyrılmış oda Bomboş bir ev Ümitle 
beklenen kapı Ve gelmeyen sevgili Ardında 


hoşça kal sedası kara kelam Ey sevgili 

Ayakların ak zambakları eziyor gibi Gidişin 

Adımladıkça uzaklara Uzaklardan… uzaklara 

Yürek suyuyla açmış. Eflatun gülüşlerinide 

aldınmı yanına Somurtmalarını olsun 

bırakmadınmı Bin bir umut sokağında İzindemi 

kalmadı kaldırımlarda… Hoşça kal sedası bir 

ses Omuzlarımda gül destesi dağlarmı ne, 

yaşanmışlıklarca ihtiyar gözlerim dalıp gitmiş 

birazdan gelecekmişsin gibi… biliyorum, 

yutkunmalarıma takılacak sözlerim külün nasıl 

yandığını anlatamayacağım sana gönlümü 

savuramayacağım ayaklarına kaldırımlara 

söyleyeceğim yine /dinle! Sarsılma… Ses 

katma şahitliğine, Hüzne boyama rengini Allah 

aşkına Üstünde yürüyen, incinir/ sonra 

aramızda zemheri… demir kapı üşümeyi 

unuttum… bin bir ümit sokağı teker teker 

kapanan kepenkler camına vuran her yağmur 

damlası gözlerimde yoğunlaşmış bulutların 

feryadı… dostum diyen bir ses perdeleri 



sıyrılmış oda ‘babacandan kiralık’ Gözlüklü bir 

adam gitti diyor,gitti… kavilleşmediydik belki 

ama akşam sefalarından kokular süzdüydüm 

koynuna taşımaya, gül dalı bir tarak 

yaptım /ellerimle/ saçlarını taramaya… bin bir 

umut sokağı avuçlarım terli,kalbim emanet 

gelirsen eğer söyleyeceğim sana Kirpiklerimi nereye sakladığımı.